آب سرمایه ماست
«لب دریا برویم
تور در آب بیندازیم
و بگیریم طراوت را از آب»
آب ارزنده‌ترین هدیه‌ای است که خداوند مهربان به موجودات زنده ارزانی داشته است. آب، سرچشمه حیات و سرآغاز زندگی است. خداوند بزرگ در آخرین کتاب آسمانی فرمود: «وَ جَعَلنا مِنَ الماءِ کُلَّ شیءٍ حیٍّ؛ هر چیز زنده‌ای را از آب پدید آوردیم» (انبیاء: 30).
حدود هفتاد درصد وزن بدن انسان از آب تشکیل شده است. از کل آب موجود در جهان، ۹۷درصد مربوط به اقیانوس‌ها و دریاهاست و ۳درصد باقیمانده، میزان آب شیرین. البته کمتر از ۱درصد از کل آب شیرین موجود در جهان، در دسترس است و بقیه در یخچال‌ها و نواحی قطبی وجود دارد.
آب یکی از مهم‌ترین مواد شیمیایی و مایعی حیاتی است که بدون آن، ادامه زندگی جانداران ممکن نیست. بسیاری از جانداران و آبزیان، به‌وی‍ژه ماهی‌ها برای ادامه حیات به آب نیاز دارند. گیاهان، بیشتر نیازهای غذایی خود را به‌صورت محلول به‌وسیلۀ ریشه جذب می‌کنند. بسیاری از واکنش‌های شیمیایی و سوخت‌وسازها در بدن ما و حیوانات، در محیط‌های آبی انجام می‌شود. از آب به‌عنوان یک سیال برای انتقال حرارت، گرم‌کردن محل کار و زندگی و خنک‌کردن دستگاه‌ها و موتور اتومبیل‌ها استفاده می‌شود. این‌ها فقط گوشه‌ای از کاربردها و نقش آب در ساحت حیات است.
سالیانه حدود هشت‌میلیون کودک زیر پنج سال در کشورهای جهان سوم به‌دلیل برخوردارنبودن از آب آشامیدنی و امکانات بهداشتی دفع فاضلاب، از بین می‌روند. در کشورهای جهان سوم، ۸۰درصد بیماری‌ها و ۳۳درصد مرگ‌ومیرها به‌دلیل استفاده از آب‌های آلوده رخ می‌دهد.
آنچه در سطرهای بالا بیان شد، چکیده‌ای از ویژگی‌ها و ارزش‌های بی‌بدیل این مایه حیات و آبادی و آبادانی و جایگاه و وضعیت آن در جهان امروز بود و هشداری جدی برای ما تا قدر این نعمت و موهبت الهی را بدانیم و در استفاده از آن، منصفانه و دلسوزانه برخورد کنیم. ارزش و اهمیت آب بر کسی پوشیده نیست. همه می‌دانیم که میزان آب شیرین در جهان، روزبه‌روز در حال کاهش است و به‌دلیل کمبود آب، بسیاری از بحران‌های طبیعی، همانند خشک‌سالی، بیماری‌های گوناگون و آلودگی‌های زیست‌محیطی رخ می‌دهد. آیا وقت آن نرسیده است که این هدیه ارجمند حضرت حق را چنان گنجی پربها بدانیم و در حفظ این سرمایه گران‌مایه و استفاده درست از آن، بیش از پیش بکوشیم؟
«بهرامن» همواره به روشنای آب و حفظ این سرمایه لطیف می‌اندیشد. در این مسیر، به این هدیه ارجمند الهی چونان گوهری تابناک می‌نگرد و برای ایران عزیز، سرزمین مهر و شعر و ایمان، آب و آبادانی و طراوت روزافزون آرزومند است.
«مردمان سرِ رود، آب را می‌فهمند
گِل نکردندش، ما نیز
آب را گل نکنیم»